Zeldzaam en imposant
Uit angst en respect voor de imposante ijsbeer sprak men in Lapland de naam ‘ijsbeer’ niet uit maar noemde men hem ‘de oude man in de bontjas’ of ‘God’s hond.’ U vindt deze bedreigde diersoort, er leven naar schatting nog maar ongeveer 25.000 exemplaren in het wild, enkel in het Arctische gebied zoals Spitsbergen, Groenland, Arctisch Alaska, Canada en het Russische Verre Oosten. Klimaatverandering en de mens zijn de grootste vijanden. IJsberen zullen normaal gesproken de mens ontwijken, maar door het dunner geworden pakijs komen ze helaas steeds meer in aanraking met door de mens bewoond gebied.
Maak een prachtige poolreis en zie met eigen ogen hoe deze kolossale beren de ijsrotsen naar het noorden berijden wanneer het pakijs zich in de zomer terugtrekt om op jacht te gaan naar smakelijke zeehonden. Naast zeehonden vullen ijsberen hun maag met muskusossen, kariboes en rendieren, vogels, eieren, karkassen van onder meer walvissen, walrussen maar ook andere ijsberen en planten.
Vanwege hun gewicht verbruiken ijsberen veel calorieën tijdens het sprinten. Aan land behaalt een ijsbeer waar nodig circa 40 kilometer per uur. Door het grote drijfvermogen gaat zwemmen aanzienlijk sneller.
In april of mei vindt het paren plaats, de weg hierheen is gevuld met heftige gevechten tussen driftige mannetjes. Gedurende een gehele week bedrijven de winnaar en zijn vrouwtjes vervolgens de liefde waarna de dame vertrekt om zoveel mogelijk te eten en haar gewicht te verdubbelen. In augustus of september graaft ze haar hol aan land en gaat in ruststand waarbij haar hartslag vertraagt van gemiddeld 45 slagen per minuut tot 25 slagen per minuut. Tussen november en februari worden de welpen geboren.
