In maart 2023 kreeg ik de unieke kans om een volle week door te brengen in Yukon, in het noordwesten van Canada. Yukon staat natuurlijk bekend om haar geweldige landschappen met ijsvelden, enorme gletsjers en bergketens. Yukon heeft verschillende nationale parken, die in de zomer met de lange midzomernachten tot leven komen met vogels, wilde bloemen en smeltende rivieren waar wolven, berggeiten, elanden, kariboes en muskusossen ronddwalen. Maar wat doe je daar dan in de winter, vroeg iedereen zich af? Is het er niet heel vroeg donker en heeeel erg koud? Vanaf Schiphol vlieg ik met een klein groepje via Edmonton naar Whitehorse, de hoofdstad van Yukon om daar antwoord op te krijgen.
Whitehorse
23:00 Mountain Daylight Time (de lokale tijdzone) landt de Boeing van Air North, de luchtvaarmaatschappij van Yukon, in Whitehorse. De enorme huurauto ophalen gaat rap en binnen de kortste keren splashed onze XL Durango 4-wheeldrive zich een weg door de sneeuw en door de ijzige nacht naar ons sfeervolle hotel. De volgende ochtend maken we, na een ontbijt met zalm en avocado, pas echt kennis met Whitehorse. Het is 10 graden onder nul, dus we moeten ons niet aanstellen zegt de lokale gids: een week eerder was het nog min 30. En we hoeven ons ook echt niet druk te maken of we het noorderlicht wel gaan zien; dat was de afgelopen weken ook iedere avond raak; de ene avond nog mooier dan de ander.
Whitehorse, voor de eerste dagen onze uitvalsbasis, is ontstaan tijdens de beruchte Klondike Goldrush, toen duizenden gelukszoekers de barre tocht door bergen en langs de verraderlijke Whitehorse Rapids maakten om hier hun jacht op het goud te starten. Het Mc Bride museum is dan ook de perfecte start om de geschiedenis en cultuur van de regio te leren begrijpen en de bevolking te doorgronden, een enorme diversiteit aan bewoners als First Nations (de oorspronkelijke bewoners), de afstammelingen van pelsjagers en goudzoekers en immigranten vanuit de rest van Canada. Het paleontologische museum, waar vele mammoet-overblijfselen worden tentoongesteld, was helaas gesloten wegens renovatie.
Het stadje is de laatste jaren een stuk gegroeid, maar ademt nog steeds de sfeer van een frontier-town uit de goudzoekerstijd; aan de Yukonrivier die door de stad slingert, ligt bijvoorbeeld nog de S.S. Klondike. de radarboot die de rivier op- en afvoer om voorraden te brengen en gevonden goud te halen. In de winkelstraten worden modernere complexen afgewisseld met oudere, houten gebouwen uit de jaren 20 en 30; er is veel street-art en een blokhut-wolkenkrabber van maar liefst 3 verdiepingen. De lokale boekhandel is zeker de moeite van een bezoek waard en oja, de vele restaurants zijn er ook super.
Marshmellows op Marsh Lake
We rijden de Alaska Highway op naar het zuiden. De eerste kilometers over de snelweg zijn wat onwennig met zo’n enorme auto, maar al snel zoef je over de brede, vaak lege wegen. Na een uur door prachtige, natuurlijk besneeuwde landschappen, checken we in bij het comfortabele Inn on the Lake-hotel. Het hotel met een uitzichten op het totaal bevroren Marsh lake. In de verte zijn mensen aan het ijsvissen, de zon straalt en het meer nodigt daarom meteen uit tot een heerlijke wandeling; een soort wintersportgevoel.
In de middag staat een snowscootertocht op het programma. De snowscooter is het favoriete vervoermiddel in Yukon in de winter en overal zie je ze staan of zie je tracks de bossen in verdwijnen of over het meer lopen. Na een uitgebreide instructie en goed ingepakt gaan we op weg. Als een brommer heb je de snowscooter snel onder controle en we gaan dwars door het bos en bereiken na een uur Caribou Lake. Af en toe schiet een bordje Caution! Bears voorbij. Met een ongelooflijk uitzicht genieten we van een eenvoudige picknick met warme soep en worden boven een provisorisch vuurtje elandworstjes en marshmallows geroosterd. Na een heerlijke wandeling scooteren we weer terug naar het hotel. Het komt goed uit dat de eigenaar ook een geweldige kok is, zodat het driegangenmenu een echte uitspatting werd met de nodige aperitiefjes. Ik ben om het uur even buiten gaan kijken of er al wat noorderlicht te zien is, maar helaas was het te bewolkt.
Wildlife reserve en hotsprings
Ook in de winter kun je in Yukon wild zien, in het Wildlife Preserve. Je kunt zowel met de auto als wandelend het park in; hoewel het een beetje op een enorme dierentuin lijkt, kun je wel goed alle iconische dieren van de enorme wildernis van Yukon spotten, zoals Poolvos, Canadese Lynx, Eland, Wapiti, Berggeit, Muilezel hert, Muskox, Rode vos, Dunhoornschaap, Bizon en Kariboe.
Vlakbij ligt ook de vernieuwde Eclipse Nordic Hot Springs; in de heerlijke heetwaterbaden en voortreffelijke sauna’s hebben we tot in de late uurtjes gezeten. Aan hun beroemde hair-freezing contest kon ik helaas niet meedoen.
IJsvissen en Carcross
We rijden weer richting Whitehorse en lunchen in het fantastische Northern Light Resort en krijgen daar een korte rondleiding; echt een aanrader voor mensen die een paar dagen speciaal voor het noorderlicht komen, om hier de overnachten. We krijgen een voorproefje van de kookkunsten van de chef met een geweldige lunch. Snel moeten we door naar Ski-resort Mount Sima, niet om te skiën maar om de gehuurde skischoenen op te halen, voor het spannendste deel van het programma: heli-skiën. Maar in dit kleine skigebied van Whitehorse kun je best een paar mooie afdalingen maken. Vervolgens rijden we naar Fish Lake, waar ijsvissen op het programma staat, maar je kunt hier o.a. ook huskytochten doen; ijsvissen blijkt echter niet zo ons ding en na een uurtje geven we het op.
We moeten ons namelijk melden in Tinytown, een dorpje wat niet op de kaart of TomTom staat, maar ergens aan de South Klondike Highway, op de grens met de USA moet liggen. We passeren het stadje Carcross, wat oorspronkelijk Caribou Crossing heette, naar de vele kariboes die hier voorbijkwamen. De plaats groeide doordat de beroemde White Pass & Yukon spoorlijn van Skagway naar Whitehorse, gebouwd tijden de goldrush, door deze plaats komt.
Heli-skiën
Uiteindelijk vinden we Tiny Town, nadat we langs de weg een kampement van circustrailers zagen staan met een klein bordje: Yukon heli ski! In de verte zien we de blauwe helikopter al staan en de eerste Tiny Houses. Hier zullen we de komende twee nachten slapen en in wat voor een omgeving, wauw! Na het inchecken verzamelen we in de gemeenschappelijke keuken/woonkamer aan de lange eettafel voor een briefing, heerlijk eten, wijn en bier en geweldig gezelschap.
Het toetje is ijs… buiten gooit de kok hete siroop in de dikke sneeuwlaag en iedereen begint met zijn lepel te scheppen; dit is pas schepijs om over op te scheppen. Boy, de huishond staat er bij met een blik van hier heb ik niets mee te maken.
Nadat we één voor één de skies aangemeten krijgen en een ABS (een airbag voor lawines) en een lawinepierer, krijgen we uitgebreide veiligheidsinstructies voor zowel het offpiste skiën als de drill voor het in- en uitstappen van de helikopter (niet je skies optillen!). Daarna wordt de motor gestart en niet veel later vertrekken we met brullend lawaai de bergen in. De helikoper klimt hoger en hoger, de uitzichten over de St Elias Mountain Range zijn immens en ik weet niet waar ik moet kijken. Eenmaal over de bergkam begint de piloot met de ski-instructeur te wijzen en te overleggen, waar we het best kunnen landen voor onze eerste afdaling; alles lijkt zo verlaten, als of er nooit iemand eerder is geweest. Nadat besloten is op welke top we worden afgezet, klimt de helikopter nog hoger en zet vervolgens de landing in, waarbij het landingsgestel diep in de sneeuw wegzakt, en wij ook tot de knieën, nadat we zijn uitgestapt. Zodra de helikopter onder flinke sneeuwstormen is vertrokken, probeert iedereen de skies aan te trekken; een haast onmogelijke klus in die diepe sneeuw, maar even later zijn we toch begonnen, vol adrenaline, aan de eerste afdaling! Dit is echt extreme off-piste, totaal niet gevaarlijk, maar nergens in de wijde omgeving zie je sporen; we zijn de eerste die hier in maanden geskied hebben, door de diepe verse poedersneeuw; ge-wel-dig! Eenmaal beneden is iedereen totaal onder de indruk, wat een ervaring! Met de walki-talki word de helikopter opgeroepen en binnen een paar minuten horen we de rotorbladen aan komen zoeven, voor de volgende run.
De runs worden wel steeds moeilijker terrein en omdat ik zelf geen goede skiër ben en nooit in zulke diepe poedersneeuw heb geskied, haak ik voor de moeilijkere runs af. Je moet voor dit avontuur echt (heel) goed kunnen skiën; de die-hards hebben wel 9 runs gemaakt op 1 dag. Tussendoor werden we met de helikopter in de middle of knowwhere gedropt voor een geweldige picknick lunch met warme soep en broodjes. Daarna volgden nog eens 5 afdalingen, voor we terugvlogen naar Tiny Town, dwars over de hoge Skillcoot pas, enorm indrukwekkend weer. Pas na het heerlijk diner, de hot-top en een stevige borrel begon de adrenaline en de overweldigende dag een beetje weg te zakken.
Vlucht naar HAINES JUNCTION
We hebben vandaag een afspraak met Alpine Aviation, voor de ruim twee uur durende vlucht naar Haines Junction in een 4-persoons Cessna. Pas als we aankloppen gooit de eigenaar / piloot de deuren van de hangar open. Alles gaat op Yukon-time; geen haast! Na het opstijgen cirkelen we kort boven Whitehorse en zitten daarna meteen tussen de besneeuwde toppen. We kunnen zelfs Mount Logan zien, de hoogste berg van Noord-Amerika. Een waanzinnige vlucht, met de ene na de andere gletsjers, bevroren rivieren, een helderblauwe lucht en overal verse sporen van elanden en kariboe.
Plots maken we een duikvlucht. omdat de piloot een grote roedel wolven heeft gespot, die we later dan ook duidelijk kunnen zien rondtrekken. We scheren nog meerdere keren rakelings langs gletsjers, voordat we de landing inzetten op Haines Junction.
Na een korte lunch in Haines Junction bij de lokale Chinees Lucky Dragon, rijden we naar Mount Logan en Kluane Park. Hoewel het park in de winter niet geschikt is voor wandelingen, blijft het een adembenemende ervaring. Vervolgens rijden we terug naar Whitehorse in tweeënhalf uur door uitgestrekte landschappen over glooiende wegen.
Noorderlicht
Natuurlijk was het noorderlicht een van de redenen om naar Yukon af te reizen. Van augustus tot april kun je dit fantastisch fenomeen zien. Nadat het de eerste dagen ofwel bewolkt was, we maar een klein streepje groen zagen of zelfs al in slaap waren gevallen (na het heli-skiën), was er voor ons nog 1 kans. Om tien uur werden we opgepikt en naar een afgelegen plek gereden, ver van de lichtvervuiling (die er sowieso al nauwelijks is in Yukon). Het was erg koud en de eerste uren was er niets te zien, maar we waren hoopvol, de lucht was enorm helder. En inderdaad, net na middernacht begonnen het dansen van de kleuren. Eerst een beetje groen, het leek meer op een paar mistflarden, maar steeds krachtiger kwamen de groene en zelfs blauwe kleuren naar voren. Magisch, en de beste afsluiter die je maar kon wensen van deze geweldige Yukontrip!
Vancouver
Zodra we weer in het Air North vliegtuig zitten, komt er een flinke waarde transport aanrijden; grote zakken worden het vliegtuig ingeladen. ‘Gold’ beaamd de passagier naast mij; zelfs in de winter blijft in Yukon het goud nummer 1. We vliegen via wereldstad Vancouver, de ideale plek om deze reis af te sluiten. Het is weer even wennen om vanuit de wildernis van Yukon plotsklaps tussen de wolkenkrabbers te staan, maar ook hier zie je de besneeuwde bergtoppen aan de skyline. Een supergezellige, levendige stad, ook in de winter, voorzien van goede restaurants, leuke barretjes en mooie boulevards. Het grote park wordt in het weekend flink gebruikt en iedereen is aan het rennen, skaten of picknicken en wandelen in de eerste zonnestralen van de lente. Wat een heerlijke stad!
Canadees Lapland
Terug in Nederland denk ik nog vaak terug aan deze unieke reis; als ik het moet samenvatten is het een prachtige winterbestemming, met alle activiteiten die je ook in de winter in Lapland kunt doen: langlaufen, skiën, snowscooter- en huskytochten maken, ijsvissen, in de sauna en heetwaterbaden zitten en het noorderlicht zien. En heli-skiën natuurlijk, al is dat niet voor iedereen weggelegd. Het is toeristisch gezien allemaal wat minder ontwikkeld – zeker in de winter- maar dat is juist ook de charme en het is meteen een stuk rustiger. Er zijn uitstekende restaurants en accommodaties van alle categorieën. En plak er zeker een paar dagen bruisend Vancouver aan vast, eventueel Vancouver Island, waar ik jammer genoeg geen tijd voor had maar zeker weer terug wil gaan.
