In april 2014 organiseerde Untamed Travelling opnieuw een fotoreis naar Madagascar, begeleid door Nand Fiems. Op speciaal verzoek beschrijft de beroepsfotograaf deze bijzondere ervaring voor eenmaal in beeld én in woorden.
Untamed zijn we met enkele fotozuchtige mensen vertrokken naar Madagascar. Dit geïsoleerde paradijs op aarde ligt in de Indische Oceaan en is 400 kilometer gescheiden van Afrika door Canal de Mozambique. De fotografische honger naar “betere reisfoto’s” is bij de medereizigers het uitgangspunt.
In hoofdstad Tana (Antanarivo) aangekomen worden we heel comfortabel naar Palissandre Hotel & Spa gebracht. Het is avond en we genieten na de reis van een welverdiende rust om er morgen met volle moed tegenaan te gaan.
De volgende morgen is gezorgd voor een aangepaste kleine bus. We moeten vanuit de open vensters kunnen fotograferen; dit land is zo afwisselend en mooi dat je anders iedere kilometer zou moeten stoppen om te fotograferen. Het grote voordeel is ook dat je niet loopt te pronken met de dure camera’s op plaatsen waar je de mensen daarmee kwetst, en ook hun spontane doen sterk beïnvloedt.
Vanuit de ingang van het hotel kan ik ’s morgens reeds enkele zeer rake beelden schieten van de mensen die geladen met groenten en fruit naar de vroegmarkt trekken. Gewoon onopgemerkt blijven staan met je camera in de aanslag en je kunt doordringen in de leefwereld van de Malagassiër.
De eerste dag trekken we naar Antsirabe waar we ten volle genieten we van de couleur locale. Onze ervaren gids heeft een zeer uitgebreide kennis van dit grote land waar ik nu, na het noordoosten bezocht te hebben, eens het zuidwesten zal vereeuwigen in sprekende beelden. Dat is althans de bedoeling en ook de medereizigers komen voortdurend met technische vragen om dit gebeuren uiteindelijk in zo’n esthetisch mogelijke vorm weer te geven. De foto’s zijn natuurlijk maar een fractie van een seconde uit het leven van de mensen en de natuur, maar hoe beter men kijkt en met deze mensen omgaat, hoe gemakkelijker het fotograferen gaat. Soms maken we foto-stop’s die zowel voor ons als voor die mensen een echt feest worden omdat we samen iets doen. De mensen zijn uitermate vriendelijk en velen vragen er zelfs om op de foto te mogen. Na enkele beelden vragen ze dan natuurlijk om de resultaten te mogen zien. Op een bepaalde plaats vroeg een moeder haar de foto van haar kindje op te sturen. Ik vroeg of ze haar adres in mijn notitieboekje kon schrijven.
Wij travellen untamed en zoeken en ontdekken zeer veel rijkdom binnen in de zeer arme bevolking. De grootste rijkdom waar ze daar allemaal van genieten is de eindeloze schitterende en afwisselende natuur. Bloemen, vogels, bomen, lemuren, kameleons, bergen en rivieren; het is te veel om op te noemen wat ze hier allemaal hebben en wat hen zo rijk maakt.
In Madagascar mag en kan je echt met de mensen spreken. Je mag ze vragen stellen en je mag er fotograferen. In het tropische regenwoud van Ranomafana National Park hebben we voor het eerst de kans om in het wild levende lemuren te zien. Ze zijn uiterst snel en beweeglijk en het vergt dan ook wat technische informatie om er zo goed mogelijk beelden van te maken. Iedereen is na afloop verwonderd over de resultaten. Ook gaan we hier ’s avonds bij duisternis op zoek naar muismaki's en kameleons. Ook dit vergt weer wat technische aanpassing om er goede beelden van te maken.
Tijdens de lange tochten stellen we vast dat de hoofdweg RA7 voortdurend totaal andere aspecten van de natuur toont. Van de rijstvelden in de dalen, de tropische regenwouden, de hoge vlaktes en de bergen tot de onvoorstelbare tuin in Isalo met sculpturen die eigenlijk zandsteenrotsen zijn. De kleuren die daarin voorkomen lopen van geel, groen, rood, paars en blauw tot en met alle tussentinten. Als dit geen fotografisch kleurenpallet is dan stopt hier mijn inspiratie! Ik dacht vroeger dat onze schepper in Radjastan de kleuren heeft uitgevonden. Wel, dat is juist. Maar hij heeft hier dan wel al deze kleuren verfijnd en onder een uitzonderlijk licht geplaatst. Waar we ook gingen wandelen, telkens was een lokale gids mee die uitermate goede informatie had en boeiende zaken wist te vertellen.
Hotel Jardin du Roy (nabij Isalo) is een architecturaal hoogstandje. We hebben er dan ook een speciale fotoreportage over gemaakt. Weer een kans voor fotografische ervaring die zeer veel vreugde en tevredenheid brengt binnen ons foto-team. Het voordeel van zo’n themareis is dat alle neuzen in dezelfde richting staan en dat men het kwadraat van de inzet terug krijgt in de ongelooflijk vele “fotografische orgasmes”.
Om een reis als deze naar Madagascar te organiseren, met natuurwandelingen, bezoek en lunch bij lokale bevolking en de afwisseling van natuur, moet men een uitzonderlijke ervaring hebben in de wereld van boeiendste reizen.
Vanaf Tuléar gaat onze trip verder met twee 4×4 voertuigen. De chauffeurs zijn fier hun rijvaardigheid in het zand te demonstreren. Onderweg schieten we enorm veel beelden van de lokale bevolking die in veel schameler houten huisjes wonen dan in de streek rond Tana.
Aan de kust gekomen is het opnieuw een totaal andere wereld. Alles draait rond de visvangst in het visrijke Canal de Mozambique. Voor je de eigenlijke Indische Oceaan hebt ligt er enkele kilometer in zee een koraalrif waar de grote golven op stuk slaan. De zee is hier dus uitermate kalm en de zelfgemaakte kleurrijke zeilen van de prauwen spiegelen in het gladde wateroppervlak. Reeds van ’s morgens heel vroeg stillen we onze fotohonger met de beweging op en rond het water. Enkele verkoopsters komen hun handgemaakte sjaals, schelpenkransen en speelbootjes verkopen. Ze bieden “massage sur la plage” aan, maar een paar minuten later spelen ze fotomodel en bespelen ze de fotografen met hun natuurlijke charmes. Als ik hen vraag een zang- en dansfeestje te organiseren zijn ze onmiddellijk reuze enthousiast. Met zelfgemaakte instrumenten en enkele jonge zangers en zangeressen beginnen ze op het strand te dansen en de apotheose voor de fotografen te organiseren. De gigabytes stapelen zich op in de camera’s.
Plots is de tijd daar om afscheid te nemen. Al dikwijls heb ik het daar moeilijk mee gehad, maar de prachtige manier van leven tussen deze super vriendelijke mensen maakt het mij nu extra moeilijk. Gelukkig komen we ook untamed terug naar huis, vol verlangen om de vele gigabytes aan beelden te verwerken en er schitterende boeken mee te maken die maar een klein afgietsel zijn van wat we hebben meegemaakt en gevoeld. Maar, in ons hart koesteren we de mooiste momenten uit dankbaarheid voor wat we hebben kunnen en mogen beleven! Een super “merci” daarvoor.
Het untamed verlangen naar een nieuwe uitdaging zoals deze in Madagascar is een prioriteit om een gelukkig mens te zijn.
Nand Fiems,
Fotograaf
