Een reisgezelschap bestaande uit negen Vlamingen maakte een twee weken durende safari in het wildrijke maar verder desolate South Luangwa waarbij natuurfotografie centraal stond. Zij sloten de reis af met een bezoek aan de Victoria watervallen. Één van de deelnemers schreef een levendig verslag.
Perfect georganiseerd
Deze safari was perfect georganiseerd door Untamed Travelling: alle locaties waren vooraf blijkbaar sinds lang gescout want er liep werkelijk niets mis (geen ‘imponderabilia’). Stuk voor stuk bleken het toplocaties te zijn, van de eerste nacht in Latitude 15˚ in Lusaka (comfortabel hotel met erg lekker ontbijt en schitterende cappuccino’s) tot aan de prachtig aan de Luangwa rivier gelegen lodges zoals Tena Tena, Nsefu Camp en Toka Leya.
Drie wandeldagen vanuit een mobiel tentenkamp waren erg leerrijk, niet alleen om de Afrikaanse wildernis te zíen, maar ook te voelen en te ruiken. Gids George was een echte ‘bushman’ met diep inzicht in de interrelatie tussen de dieren en de planten, grote spoorzoekervaring en aandacht voor belangrijke details in de omgeving.
Zo bleef George ineens roerloos stilstaan tijdens een wandeling omdat een groep parelhoenders een halve kilometer verder plotseling waren ‘gestopt met roepen’. Toen zag George ergens tussen takkelingen ook nog een witkopgier zitten. Die twee observaties deden hem vermoeden dat er in hun buurt een ‘leeuwenkill’ lag, met wellicht ook leeuwen erbij… We slopen met de groep voorzichtig naar die plek, en inderdaad; plotseling vluchtten twee leeuwinnen weg in het struikgewas… Straffe kost was dat!
In het mobiele tentenkamp had Albert (met 26 jaar kokservaring bij tentenkampen), elke dag verse groenten klaar en lekker vlees of vis. Nooit was iemand van onze groep ziek, niemand had buiklast of diarree. De kilos Immodium namen we dus maar weer mee terug naar Vlaanderen. We werden werkelijk verwend door het personeel van Robin Pope Safaris in ons tentenkamp. Met een Gin-tonic of een andere sundowner geserveerd na een wandelsafari, als verrassing midden in een uitgedroogde rivierbedding. En gekoelde champagne als afsluiter van onze drie daagse wandelingen, een beetje surrealistisch en bijna te mooi om waar te zijn .
Desolate prachtige landschappen
De game drives in South Luangwa NP kenmerkten zich door de desolaatheid van de prachtige landschappen zonder andere toeristenbusjes met homo sapiens erin, maar ook door de mogelijkheid om soms ‘off road’ te rijden wanneer we iets ontdekten zoals bijvoorbeeld een vechtarend met parelhoen als prooi in de bush of zoals toen we een reusachtige kolonie van enkele duizenden (!) paren zuidelijke karmijnrode bijeneters bezochten aan een uitgedroogde rivieroever. Over massa spektakel gesproken!
Toka Leya, schitterend gelegen aan de machtige Zambezi rivier oever… Toen we er aan kwamen per speedboot was het kamp blijkbaar ‘overspoeld’ met tientallen olifanten (dit gebeurt om de zes maanden volgens de manager). Vanaf de rand van het zwembad konden we tussen twee dikke boomstronken door unieke beelden maken van zich in een modderpoel wentelende olifanten, zeven meter lager.
Op een morgen stonden we vroeg op om bij het eerste ochtendlicht foto’s te maken van vogels die aan het wakker worden waren zoals een zwarthalsbaardvogel, een vorkstaartscharrelaar en een bruinkapijsvogel. Maar pas groot werd ons fotografisch orgasme toen we werkelijk ‘in’ het kamp, aan de oever van de Zambezi op 20 meter afstand (!) te voet een foeragerende watertrapper konden fotograferen gedurende vele minuten lang in alle rust… Een fenomenale ervaring!
Uiteraard was een wandeltocht onder begeleiding van gewapende gidsen naar zes witte neushoorns nabij Toka Leya ook erg boeiend! Die konden we te voet fotograferen vanaf 10 meter afstand. Ongelooflijk mooie beelden in het avond scheerlicht!
Een bezoek onder begeleiding van een lokale gids (‘guide’ stond er op haar T-shirt op haar rug) van een authentiek plaatselijk dorp dat financieel wordt gesteund door de toeristeninkomsten van Toka Leya was ook een ware belevenis waarbij fotograferen geen probleem bleek. Van bijvoorbeeld de dorpsoverste in zijn dagelijkse doen met vrouw en kind, evenals van de talrijke kinderen (al dan niet met kleurrijke snottebel onder de neus) en van de sierlijke kleurrijke kleren van jonge (en oude) vrouwen.
Wat we hier vooral opviel was de lach op de gezichten van die kinderen, die ‘niets’ hebben om te spelen behalve een zelf geknutseld ijzeren autootje. Blijkbaar staat het gedepriveerd zijn van GSM, TV, PC en andere moderne gadgets het geluk toch niet in de weg.
Nooit waren we getuige van enige agressie onder de Zambianen, wát een vriendelijk volk. Mogelijk is dit mede het gevolg van de Zambiaanse ‘traditie’ van de in die maatschappij perfect aanvaarde ‘inter-tribal’ huwelijken. (Er zijn ongeveer 70 stammen in Zambia.)
Als we onze ogen sluiten zien we nog zeer levendig die unieke beelden die voor altijd op ons netvlies zijn gebrand. Zoals een smaragdblauwe malachiet ijsvogel, gefotografeerd op twee meter afstand vanuit een boot. Een troep van een paar honderd roan antilopen die wegspurten. Een vechtarend met kill (parelhoen tussen de klauwen). We volgden met de jeep, bij klaarlichte dag, een jagend luipaard ’op de voet’ gedurende 20 minuten, op 10 tot 20 meter afstand van onze jeep. We fotografeerden een nachtelijke kill van een mangoest door een luipaard. We voelden ons even heel klein bij de aanblik van 200 ton aan buffels die kwamen drinken vlakbij Chindeni Bushcamp. Van de feeëriek mooie kleuren van de ‘green backed pityllia’ en de zuidelijke karmijnrode bijeneter. We zagen Lichtenstein’s hartebeesten grazen, Sharpes grijsbokjes wegspurten, bateleur arenden ‘vleugelflapperen’ net boven ons. We kregen kippenvel van de hyena’s, overdag maar meestal tijdens de night drives. We zagen veel luie leeuwen liggen maar ook een mannetjesleeuw etende van een dood nijlpaard.
En eindeloos mooie en gevarieerde landschappen, de fenomenale reflecties van de ondergaande zon op de Zambezi en de regenboog in het opspattende water van de Victoria watervallen.
Tenslotte
Proficiat en grote dank, Untamed Travelling! Je moet het allemaal hebben meegemaakt om te kunnen geloven hoe rijk de Afrikaanse natuur wel is. Alle deelnemers kregen de ‘koorts’ dan ook erg te pakken; niet de malaria koorts maar wel een koorts die niet met DEED was te bestrijden, namelijk de ‘Afrika fever’… We zouden zo opnieuw vertrekken en hopen dat we dit ooit nóg eens mogen beleven! Zambia heeft ons echt begeesterd!
Johan V.
