Japan heeft mij overdonderd

Tokyo, de stad waar de reis drie weken geleden begon en waar ik toen even 24 uur aan heb mogen proeven, laat zich nu opnieuw ontdekken. We bezoeken de Meiji Shrine met de prachtige tuin. Hier zien we niet alleen toeristen, maar ook de Japanners na werktijd en schoolkinderen op schoolreisje. Iedereen schrijft z’n wensen op, gooit een muntje en luidt de bel, in de hoop dat alle wensen en dromen voor hun uit mogen komen… 

We lopen over de Takeshita dori, ‘the place to be’ voor de jonge trendy Japanner; struinen over de Champs Elysee van Tokyo, de Omatesando Dori; duiken de zijstraatjes in met leuke kleine boetiekjes en komen uiteindelijk uit bij het beroemde kruispunt de Shibuya Crossing. Onder het genot van een glas wijn op de eerste etage hebben we een prachtig uitzicht op deze georganiseerde mensen massa een mengelmoes van toeristen en Japanners op weg van school of werk naar huis… 

Ik ga in gedachten terug naar waar de ontdekkingstocht door Japan begon. Met een groep reisagenten heb ik na de eerste kennismaking met Tokyo per Shinkansen trein de Golden Route afgelegd, heb ik Hakone gezien met oa. een prachtig openluchtmuseum, en heeft Hiroshima een onuitwisbare indruk achtergelaten na het bezoek aan het Peace Park. Met name het verhaal van Sadako Sasiki, blootgesteld aan de straling van de atoombom, kreeg op 12 jarige leeftijd leukemie. Tijdens haar ziekte vouwde ze kraanvogels, want duizend kraanvogels zouden een wens in vervulling doen gaan… Helaas haalde ze de 100 niet en maakten klasgenootjes haar missie af. Tot op de dag van vandaag vouwen schoolkinderen, toeristen en ook wij een kraanvogel, die we symbolisch laten vliegen, als teken van vrijheid en een nieuw begin.

We reizen verder naar Kyoto, de stad die zich goed per fiets laat ontdekken. Per riksja rijden we door het Bamboo Forest, waar ik de volgende ochtend heel vroeg m’n gebruikelijke hardlooprondje voor de zaterdagochtend afleg zonder de vele toeristen. Per trein breng ik een bezoek aan één van drie mooiste kastelen van Japan, Himeji Castle, een van de oudste overgebleven originele gebouwen uit de Sengoku periode. Op m’n sokken glijd ik over de prachtige houten vloeren van dit kasteel. De dag sluit ik af in Osaka waar ik met een glas Sochu geniet van de Japanse pannenkoek, de ‘Okonomiyaka’, in een kleine Izakaya in de uitgaanswijk Dotonbori.

Een binnenlandse vlucht brengt ons naar Sapporo, de hoofdstad van Hokkaido, een aangename stad om onze roadtrip mee te beginnen. Dit noordelijkste eiland van Japan laat zich het makkelijkst per huurauto ontdekken. Zodra we de stad achter ons laten valt ons de rust en de overweldigende natuur op. Als één van de weinige westerse toeristen maken we kennis met de Ainu, de oorspronkelijke bewoners van dit eiland dat pas sinds 1882 deel uit maakt van Japan, en de prachtige overweldigende natuur. We bezoeken het Daisetzuzan National Park met de vele nog actieve vulkanen met eeuwige sneeuw, prachtige bossen en meren, waar  je zomaar onderweg door een klein Boeddha beeld naar een  bijzondere tempel bij een waterval wordt geleid. Ook hier gooien wij een muntje en luiden we de bel, op goed geluk… 

 

We dompelen ons onder in de Japanse badcultuur in de onsen, prachtige thermale baden, waar mannen en vrouwen strikt gescheiden van elkaar gebruik van maken. Aangenaam verrast worden wij in hotel Vista La Akangawa waar ze naast de gescheiden baden ook een privé familiebad hebben, een prachtig houten bad met uitzicht op de rivier. Ook op culinair gebied genieten we volop, verse vis verwerkt in de heerlijkste sushi en sashimi, op houtskool gegrild of in de shabu shabu, zowel bij het diner als ons Western style Japanse ontbijt… Hoogtepunt van onze reis door Hokkaido is toch wel het bezoek aan het Shiretoko National Park. In de winter bekend om het kruiende ijs en leefgebied van de Stellar Eagle, in juni en juli voor een korte periode bezocht door de orka’s ('killerwhale'). Tijdens een boottocht worden we er sprakeloos van, we kunnen de orka’s horen, naar adem happend boven komen om meteen weer onder te gaan. Woorden hebben we hier ook niet voor nodig – het Japans dat gesproken wordt kunnen wij niet verstaan – maar de beelden spreken voor zich: we hebben Japan in al zijn facetten in ons hart gesloten.

Terug naar Tokyo, de hectische miljoenenstad, genieten we van de mensen op de Shibuya Crossing en nemen we een taxi naar de wijk Ebisu. Hier halen we onze ‘ramen’ uit de muur en sluiten we onze reis af op de plek waar ik de eerste avond kennismaakte met het leven van de Japanner. Na kantoortijd, met vrienden en collega’s eten en drinken aan de Teppenyaki-plaat of bij één van de vele andere foodstalletjes die er te vinden zijn, uiteraard onder het genot van een Shochu proosten wij op dit prachtige, fascinerende en mysterieuze land. Ik heb het nu een beetje beter leren kennen, maar Japan heeft me zeker uitgenodigd om verder te ontdekken.