Nijlpaarden, tijgers en kebabs

Ik reis naar Lucknow, een plaats waar ik nog nooit eerder was, maar al wel veel van had gehoord. Ik was benieuwd maar zou er pas later kennis mee maken. Na aankomst reis ik gelijk door naar de omgeving van Dudhwa N.P.  waar ik drie nachten verblijf in de Jaagir Lodge. Natuurbeleving staat op het programma, altijd aan mij besteed. Ik kijk er dan ook naar uit. De route over de weg duurt ongeveer vijf uur en de wegen zijn prima. Het is blijkbaar de oogsttijd voor suikerriet. Er staan lange files vrachtwagens en tractoren te wachten met hun lading bij de fabrieken. Ook worden er onderweg op vele plekken watermeloenen verkocht. 

Na een toch wel vermoeiende reis is de aankomst in Jaagir Lodge een verademing. Ik ben de enige gast blijkbaar, dus krijg alle service en aandacht. Ik laat het over me heen komen op deze heerlijke plek. In de middag maak ik met de natuurgids een plan voor de komende dagen. Hoewel natuur zich niet laat leiden hoop ik natuurlijk veel dieren en vogels te spotten. We gaan het zien. Wat wel zeker is dat ik het intensieve dagen worden met vroeg opstaan dus na een kort maar heerlijk diner naar bed, want om half vier wordt ik gewekt. Klokslag half vier wordt er op de deur geklopt. Persoonlijke butler Chaidresh staat er met een pot thee en wenst me een goedemorgen. In de open jeep reis ik met de natuurgids in het donker naar Dudhwa N.P., waar we zo vroeg mogelijk moeten zijn om verzekerd te zijn van een plek op een van de olifanten. De route naar het park loopt door veel dorpjes en het verbaast me hoeveel mensen al op pad zijn, het is tenslotte pas 5 uur in de ochtend! De gids legt uit dat in deze zeer hete tijd van het jaar de mensen niet overdag een stukje gaan wandelen, maar in de vroege ochtend, vaak nog voor het ontbijt. Het is toch een heel apart gezicht hele families op pad tijdens nachtelijke uren maar begrijpen doe ik het wel, overdag is het ondoenlijk bij die hoge temperaturen.

Bij aankomst in Dudhwa worden we geregistreerd en als het park open gaat rijden we naar binnen richting de plek waar de olifanten worden opgezadeld. Samen met de natuurgids neem ik plaats achter de mahout. Het zien van de neushoorn is momenteel in Dudhwa N.P. enkel mogelijk op de rug van een olifant. Het neushoornproject startte in 1984. Vanuit Kaziranga N.P. en het Nepalese Chitwan N.P. werden neushoorns naar dit park gehaald, een herintroductie. Het begin viel tegen waarbij vooral de neushoorns uit Kaziranga moeite hadden met het voedsel en er een aantal stierven. Er werden toen meer neushoorns gehaald uit Nepal en de populatie groeit nu gestaag en staat nu op ongeveer 25.
 

Blijft een speciaal gezicht, dit enorme dier. Zelfs nadat ik er vorig jaar al een flink aantal in Chitwan N.P. in Nepal zag. De tocht op de rug van een olifant duurt ongeveer 1-1,5 uur en daarna genieten we van het meegebrachte ontbijt. Vervolgens een tocht per jeep door het park, vooral op zoek naar wilde olifanten. We hebben geen geluk. Net voordat we arriveren zijn ze de bush ingetrokken en ze laten zich niet meer zien. Echter de natuur is fraai en we zien veel vogels waaronder de imposante greater hornbill.

Terug naar de lodge voor de lunch en in de middag op weg naar het Kishanpur wildreservaat dat op ongeveer een uur rijden ligt van de lodge. De ingang van het park ligt bij een dorpje en hier stap ik over in het safarivoertuig, ook reist iemand van natuurbeheer mee. Kishanpur is relatief klein, te weten 225 vierkante kilometer. De natuurgids had me eerder al verteld dat er de afgelopen dagen veel tijgers waren gespot, dat wil zeggen twee tijgers, een moeder en haar dochter. We rijden het park binnen en na twee minuten zien we een aantal voertuigen staan. We rijden er naar toe en jawel: op een kleine heuvel bij een zogenaamd ‘waterhole’ ligt een tijgerin blijkbaar bij te komen van de hitte en op een goede plek om alles en iedereen in de gaten te houden. Wat is en blijft het toch speciaal om dit met uitsterven bedreigde dier te zien en dan ook met zo weinig mensen er om heen. Het is niet mijn eerste keer dat ik tijgers zie. In verschillende parken in Maddhya Pradesh en zelfs in Ranthambore N.P. heb ik tijgers mogen spotten maar het is en zal altijd een onvergetelijk moment blijven.
 

Ook de volgende dag staat natuurbeleving op het programma. We gaan heel vroeg op pad naar Katharniaghat N.P., een rit van ca. 3 uur vanuit de lodge. Het zit mee want we kunnen toch een boottocht maken op de Girva rivier. Door werkzaamheden aan de dam was dat de afgelopen dagen niet mogelijk. We spotten veelvuldig de gaviaal, een krokodil met een hele specifieke snuit. Ook zien we verschillende ooievaars waaronder de painted stork. Jaren geleden heb ik daar honderden van gezien in Kheoladeo Ghana N.P. nabij Agra waar ze in grote getale broeden. Helaas zie ik tijdens de tocht geen rivierdolfijn. Die zijn al heel zeldzaam en ook bijzonder moeilijk te spotten. Na de boottocht stappen we over in het voertuig waarmee we een route door het nationale park rijden. Dit park is heel anders dan andere parken, het lijkt meer alsof deels door aangesloten weilanden rijdt, ook bomenplantages. Het fijne is dat je een heel goed zicht hebt op het wildlife dat zich voor ons beperkt tot veel axisherten en wilde varkens. Op weg naar de uitgang horen we plotseling de alarmroep van een aap. De gids wijst naar links en jawel in het water zwemmend naar de overkant een tijger. We zijn allemaal overrompeld door deze aanblik, zelfs de natuurgids die vertelt dat dit echt heel speciaal is. Was het bezoek al bijzonder, met deze natuurervaring helemaal. Het is dan ook met pijn in het hart dat ik de volgende dag naar Lucknow reis en de parken achter me laat. Echter in Lucknow staat mij een nieuw avontuur te wachten.

Lucknow is de hoofdstad van deelstaat Uttar Pradesh. In deze staat ligt onder meer Agra dat op slechts vier uur rijden van Lucknow ligt. Premier Modi van India heeft er voor gezorgd dat de steden nu via een perfecte snelweg te combineren zijn. Hoe mooi ook de Taj Mahal in Agra, ik reis er dit keer niet naar toe. Ik blijf in Lucknow zelf en verken de stad met een gids. Ondanks de verzengende hitte (43 graden) krijg ik een goed beeld van de stad en zijn interessante geschiedenis van nawabs, de vroegere heersers van dit deel van India. De stad ziet er keurig uit en je kunt zien dat hier het parlement van de staat is gevestigd. Prima rondweg, goede luchthaven, metro in aanleg, relatief schoon en veel nieuwe moderne gebouwen.. Lucknow straalt een positieve vibe uit. Feit blijft dat voor ons het historische aspect van Lucknow het meest interessant is. De Bara Imambara is prachtig. Ook interessant is het verhaal van de Britten die een lange tijd omsingeld zaten in hun zogenaamde Residency. Er staan nu nog enkele ruïnes, maar het verhaal van al het leed dat er heeft plaatsgevonden kun je bijna voelen als je er doorheen loopt.

 

In de namiddag neem ik deel aan de zogenaamde heritage walk, een wandeling door het oude stadsdeel dat bestaat uit smalle straatjes met veel winkeltjes en eettentjes. Na deze tour ontmoet ik de gids die me in verschillende restaurants laat kennis maken met de vermaarde Lucknow keuken. Ik proef van gerechten als kebabs, biryani en kulcha (soort naan). Ik geniet er van, zowel van het eten als de authentieke en levendige sfeer waarin alles zich afspeelt. India ten voeten uit. In de specerijwinkel koop ik nog een aantal kebabmixen voor de culinaire uitstapjes thuis. Ik heb genoten van Lucknow dat strategisch gezien makkelijk te bezoeken is in combinatie met Agra en Varanasi. Als bonus de mogelijkheid om natuurbeleving te doen. Waarom in hemelsnaam komen hier zo weinig toeristen?

Vanuit Lucknow reis ik terug naar Delhi. Ik was al vele keren in deze wereldstad en toch weet ze me elke keer weer te verrassen. Dit keer ga ik op fietstour met DelhiByCycle. In de krant zie ik dat premier Mark Rutte twee dagen daarvoor dezelfde tour heeft gedaan. De organisatie DelhiByCycle is door een Nederlander opgezet, de fietsen zijn oranje en het fietsmandje blauw, gesponsord door KLM vermoed ik. Vroeg uit de veren vertrek ik naar het beginpunt van de fietstocht. Na een korte uitleg vertrekken we door de vaak smalle straatjes. De stad ontwaakt, het is nog niet overdruk, soms moet een koe worden ontweken. Het is behoorlijk bijzonder dat je in zo’n drukke stad op de fiets kunt rondrijden. Na een heerlijke Indiase chai (thee) pauze gaan we verder. We stoppen bij de specerijmarkt en we gaan helemaal naar boven het dak op. Zo heb je een mooi uitzicht over de handel die er gedreven wordt. De tocht eindigt met een ontbijt in een lokaal restaurant, het laat zich goed smaken! 

De rest van de tijd in Delhi inspecteer ik nog een aantal hotels waaronder Oberoi Delhi dat na bijna twee jaar renovatie begin dit jaar weer is geopend. Ik zag het jaren geleden in ‘oude’ staat en sta versteld van het verschil. Wat een schitterend modern hotel waar over alle facetten minutieus is nagedacht. Heel erg mooi. 

Een ander tophotel dat ik bezoek is het Leela Palace. Wellicht voor sommige reizigers over de top maar wie wil er niet in een hotel verblijven dat aandoet als een museum met zijn duizenden stukken kunst? Je wordt hier zelfs rondgeleid door gids langs al dat moois. Bling bling maar dan in overtreffende trap noem ik het. Zelfs een hotel kan adembenemend mooi zijn realiseer ik me hier.

Met al deze reiservaringen stap ik het vliegtuig in naar huis. Jet Airways brengt me veilig en keurig op tijd weer terug naar Amsterdam.