Atacama
Atacama heeft zo zijn superlatieven. Het regent hier 15 minuten per jaar, overdag is het bloedheet (35°- 40°), ‘s nachts ijskoud (2 tot 15 graden onder nul, afhankelijk van het seizoen). Tijdens het uitstapje naar de geisers van Tolia – op 7 km van de grens met Bolivia – was het -15° op een hoogte 4.500 m na een rit van ongeveer 2 uur van San Pedro.
Het landschap is werelds. Een geweldig panorama van vulkanen, oases, zoutvlakten en uiteraard de nodige bijzondere dieren en vogels. Vicunya op een hoogte van meer dan 4.000 m, Andean gull, Andean en Chili flamingo, Horned coot etc. En zelfs in dit droge gebied een ramsar site, beschermd moerasgebied.
Een vallei met cactussen van 5 m hoog en op de achtergrond bergen en vulkanen van ruim 6.000 m, een vallei van dinosauriërs en rotsgravures van 5.000 jaar oud van de Inca's. Atacama is zó enorm droog. Er zijn geen bomen, gras is er maar in sommige valleien, alleen gaucano’s en struikgewas en water van de Andes. Mist zorgt hier voor leven gevormd door temperatuurinversie van de koude “Humboldt stroom” die van Antarctica komt.
San Pedro de Atacama is een leuk stadje met een keur aan hotels. Trekkingen zijn een aanrader als je rekening houdt met de grote hoogte.
Patagonië
Na het woestijn avontuur gaat mijn reis verder in zuidelijke richting: Patagonië is mijn bestemming. Immense vlaktes, pampas in Argentinië, besneeuwde bergtoppen, Vuurland en Kaap Hoorn, mythisch! (Op 980 km van Antarctica.) Patagonië heb ik eerder in al zijn glorie meegemaakt. Een ruig gebied, kleine gedrongen mensen, harde werkers maar steeds vriendelijk. Gauchos, miljoenen schapen en koeien, kromme bomen van de gure wind. En verder bloemen, veel vogels en de grootsheid van de natuur.
"Gletsjers en wildlife"
Een vlucht van 4.200 km gevolgd door een autorit van 300 km brengen me naar Puerto Natales. Het landschap is waanzinnig mooi. Ruig en woest. Het is een maagdelijke wildernis, nauwelijks verstoord door menselijke activiteit. Mijn eerste bestemming in Patagonië is El Calafate, via Puerto Natales in Argentinië, waar ik overnacht en van een heerlijke maaltijd geniet (centollo).
Een rit van vijf uur brengt me in de stad die bekend staat om Perito Morenogletsjer. Een boottocht op Lago Argentinia laat me op 70 m afstand kennis maken met deze enorme ijsmassa. Het is rotweer maar de omgeving is magisch. We manoeuvreren kundig tussen de ijsschotsen. Wauw… het effect van de gletsjer, diepvries in de Andes.
Daarna met de gids naar het uitkijkpunt. Mooi aangelegde wandelpaden onder de Lenga bomen, prachtig! Kilometers lang met verschillende stopplaatsen. De bomen schieten juist in knop, lente ligt in het verschiet. En het wordt nog mooier…
De volgende halte is Usuhaia. De ligging aan de oevers van het Beagle kanaal is goddelijk. Het uitzicht vanuit het hotel is ongeëvenaard. Dit zou elke reiziger moeten ervaren! Het is niet de meest zuidelijke stad van de wereld zoals vaak beweerd wordt, dat is Port William in Chili aan andere kant van het Beagle kanaal. Ushuaia is een stad van waaruit je vele excursies kan doen, boottochten en per trein “fin del mundo”.
Om dit land te ontdekken moet je het water op. Ik heb een cruise geboekt op de “Stella Australis”. Ik hou niet van cruises maar dit is anders. Tussen de eilanden van Vuurland, Magellaan straat, Beagle kanaal naar Kaap Hoorn. Deskundige gidsen en stuurlui leiden je rond in deze lawine van informatie – excursies in een wirwar van fjorden.
Wát een ervaring! Ik maak alle weertypes mee. Zon, sneeuw, storm, golven van 10m hoog. Pinguins, walvissen, petrels, stormvogels. En natuurlijk de geschiedenis! Darwin, Nederlandse ontdekkingsreizigers, de vele schepen die hier vergaan zijn… Je voelt hun aanwezigheid. Een kerk, het momument met de albatros en de Zuidpool op 980 km, ruwe zee, wind van 70 km/h. Ik ben vanaf nu ‘Cape Horn gediplomeerd’!
Torres del Paine
Mijn volgende bestemming is Torres del Paine, via een rit door de pampas van Patagonië, Chili: van Punta Arenas via Puerto Natales naar Torres del Paine. Zon, regen en sneeuw wisselen elkaar wederom af. Het is een pracht van een rit naar “fin del mundo” Torres del Paine langs prachtige hotels in een indrukwekkend landschap, ruig en verlaten. Top vijf nationaal park van de wereld, en terecht.
Onderweg wederom gaunaco’s, rhena en Andean vos. Poema nog niet gezien maar één van de gidsen in de lodges vertelt ons dat er elke week een poema gespot wordt. Parken worden beter beschermd, dieren voelen zich niet meer bedreigd.
Het kan hier werkelijk spoken, vandaag ook. Na de lunch steekt de wind op… Het geluid van de wind doet me denken aan mijn kindertijd, bij mijn tante op het boerenland… geweldig. Ik hou hiervan, ik geniet van elk ogenblik. Het maakt het beeld van Patagonië compleet. Je kan het niet alleen voelen en zien maar ook horen. Torres del Paine is een mix van de Alpen en Simien bergen in Ethiopië. THIS PLACE ROCKS! Adembenemend. Sensatie alom. Moeilijk te beschrijven.
Bij mijn afscheid van Torres Del Paine een kudde van wel 500 guacano’s en rhena’s op de weg! Poema krijg ik niet te zien. Mijn chauffeur Willy overhandigt me enkele prachtfoto’s. "Een week geleden heb ik op deze plaats langs de weg een poema gezien", zegt hij trots.
Valparaiso
Laatste halte van mijn prachtige reis is het mooie UNESCO beschermde Valparaiso aan de Pacific Ocean. Een fantastische afsluiter van een zeer avontuurlijke reis! Wat een ongelooflijk avontuur en wat een afwisseling van cultuur, landschap etc. Wijn proeven in een boutique wijnboerderij in de Casablanca vallei en verdwalen in de steegjes van de oude stad…
Chili is not chilly! I love it.
