Op ontdekking in Noord-Peru

Lima, wat is het toch een geweldige stad. Gelegen aan de Pacifische Oceaan biedt de Peruaanse hoofdstad alles wat een reiziger wenst. Barranco is zonder twijfel mijn favoriete wijk: kunstgalerijen, gezellige pleintjes, leuke restaurantjes, een relaxte sfeer en niet te vergeten de absolute topper onder de accommodaties: Hotel B. Heerlijk om opnieuw in dit hippe, artistieke hotel te overnachten; een echte topper. Op paar minuten lopen van de extravagante Ayahuasca bar en vlakbij restaurant Cala, waar het genieten is van de nationale druivenlikeur Pisco Sour en ceviche, in limoen gegaarde rauwe visschotel. Aan culinaire hoogstandjes overigens geen gebrek in Lima; Restaurant Central, Maido en Astrid y Gaston behoren tot de absolute wereldtop!

In het historische centrum van Lima is het heerlijk slenteren over de Plaza de Armas, langs de kathedraal naar het San Francisco plein met gelijknamige klooster. In de wijk Pueblo Libre ligt het interessante Museo Rafael Larco Herrera, met zijn aangename bloementuin een oase van rust. In het museum zijn tienduizenden kunstschatten tentoongesteld waaronder een grote collectie keramiek van oude culturen. Niet alleen de alom bekende Inca’s, maar ook de uit Noord- Peru stammende Chimu, Moche en Chachapoyas cultuur komen ruimschoots aan bod. Kortom, een ideale introductie voor het vervolg van de reis. 

Tijdens de vlucht van ongeveer 1 ¼ uur naar Cajamarca geniet ik van de besneeuwde bergen van de Cordillera Blanca en de Huascaran, met zijn 6768 meter de hoogste top van het land.

Al vaak bezocht ik het zuiden van Peru met zijn bekende hoogtepunten: de condors in de Colca Canyon, het Titicaca meer, de oude Inca hoofdstad Cuzco en natuurlijk Machu Picchu. Maar nu dan eindelijk het noorden van Peru dat al jarenlang op mijn verlanglijst staat. Aangekomen in Cajamarca overnacht ik in een hotel aan de Plaza de Armas, naast de kathedraal.
De bezienswaardigheden in dit authentieke provinciestadje zijn allemaal op loopafstand. Het was in Cajamarca waar de Spaanse conquistador Pizarro de laatste Inca keizer Atahualpa in een hinderlaag lokte en gevangen nam. Ondanks dat Atahualpa tegemoetkwam om als losgeld een kamer vol goud en zilver aan Pizarro te leveren werd hij toch ter dood veroordeeld: De “beschaving” was begonnen. Het geeft een speciaal gevoel om in deze kamer te staan. Op de terugweg naar het hotel beland ik in een processie. Onder trompetgeschal en getrommel wordt een Mariabeeld de kerk binnengedragen. 

Wat een fantastische route! Een bijna 10 uur durende tocht brengt me van Cajamarca naar Chachapoyas langs schitterende ruige landschappen. Geen moment verveel ik me. Bergpassen en valleien volgen elkaar op. Een spontane stop laat me kennismaken met de gastvrijheid van een Indiaanse familie die enthousiast hun boerderij laat zien. Even verderop bezoek ik misschien wel de mooiste markt van Peru. De veemarkt op een groot onverhard plein in Celendin is ongeëvenaard. Vooral de klederdracht en de hoge vilten hoeden zijn indrukwekkend. Op de 3600 meter hoge Calla Calla pas beland ik in de mist; het is duidelijk, ik nader het gebied van de Chachapoyas, de Wolkenmensen. Het volk dat hier ruim duizend jaar geleden woonde en indrukwekkende sporen heeft achtergelaten.

Het ultieme hoogtepunt van de Chachapoyas cultuur is de in het nevelwoud verstopte archeologische site Kuélap. Een mystiek groot fort met verdedigingsmuren van wel twintig meter hoog en acht meter dik, gelegen op een strategische bergkam hoog boven de Utcubamba Vallei. Ronddwalend langs de cilindervormige ruïnes, uitkijkposten en offerplaatsen verbaas ik me over de rust die hier heerst. Wat een verschil met het overbevolkte Machu Picchu. Op een kleine groep Peruaanse toeristen na heb ik het complex voor mij alleen. Wordt Machu Picchu dagelijks overspoeld met zo’n 3000 toeristen per dag, in Kuélap zijn dat er ten hoogste 80!
Als het aan de Peruaanse overheid ligt zal dit overigens snel veranderen. De verwachting is dat de bouw van een vier kilometer lange kabelbaan zal leiden tot stijgende bezoekersaantallen. Ongetwijfeld spectaculaire uitzichten, maar geef mij maar de 1,5 uur durende avontuurlijke bergrit om bij het 'Machu Picchu van het noorden’ te komen!

La Catarata de Gocta. Ongelofelijk dat deze twee na hoogste waterval ter wereld pas sinds 2002 ‘ontdekt’ werd. Al eeuwenlang bij de lokale bewoners bekend, maar door verhalen over rondhangende demonen, sirenen en geesten kwamen zij liever niet te dicht in de buurt van de waterval. Het was de moedige Telesforo die het veertien jaar geleden aandurfde om de Duitse geograaf Ziemendorff de weg te wijzen naar de 771 meter hoge waterval. Begeleid door indiaanse dorpelingen bereik ik per paard en deels te voet deze imposante locatie. Jammer genoeg laat de fel oranje gekleurde Rotshaan (de 'Cock of the Rock') zich niet zien. De gids is tot mijn grote verrassing Telesforo zelf. Wat een belevenis om deze aandoenlijke oudere man de ene na de andere legende te horen vertellen, zoals over jonge mannen die door de sirenen naar de waterval gelokt werden en nooit meer terug zijn gezien.
Overbodig te vermelden dat het een onvergetelijke ervaring is om op deze magische plek te staan. Gocta: wat een overdonderend natuurfenomeen! En ook hier weer: geen toeristen!

Na urenlange vertraging in Chachapoyas arriveer ik dan eindelijk in een klein '9-seater'-vliegtuigje in Tarapoto. Misschien de volgende keer toch maar kiezen voor de 8 uur durende rit per auto die ook nog eens over de prachtige Abra Patricia bergpas gaat…? Tarapoto is de uitvalsbasis voor een bezoek aan de Amazone jungle. Na de frisse Andes is het wennen aan de tropische temperaturen. Ik verblijf in de heerlijke Pumarinri Lodge, gelegen aan de Rio Huallaga. Wat een geweldig uitzicht op de rivier en wat een kakofonie aan geluiden veroorzaakt door het gezang van tropische vogels, brulapen en insecten. Er zijn schitterende boottochten en wandelingen te maken.
Een aanrader is een bezoek aan een jungledorp waar men van de teelt van cocabladeren is overgestapt op cacao. Het enthousiasme van de lokale vrouwen maakte veel indruk op mij. Ook op Gaston Acuri, van het befaamde restaurant ‘Astrid y Gaston’ in Lima die inmiddels met deze coöperatie samenwerkt; natuurlijk hangen de uitgeknipte krantenartikelen er aan de muur!

Voordat ik vanuit Lima heerlijk comfortabel met KLM met een directe vlucht naar Amsterdam vlieg, maak ik een verrassende tour naar de Islas Palomino. Deze eilanden liggen pal voor de kust van Callao waar tevens het internationale vliegveld van Lima ligt. Pinguïns en duizenden zeeleeuwen bevolken de rotsachtige archipel. Het bijzondere is dat het de enige plek in Peru is waar je samen met de zeeleeuwen kunt zwemmen! Geweldige ervaring en super afsluiting van mijn rondreis Peru!