Gabriëlle Deelstra maakte eind juni een selfdrive door het noordwesten van Canada, een verkenningsreis langs oude mijnwerkersdorpen en schilderachtige natuurparken. "Dat Yukon me zou gaan verrassen had ik gek genoeg wel verwacht. Maar dat het zo overweldigend mooi zou zijn, dat had ik niet kunnen bedenken."
Vancouver
Ik arriveerde aan het einde van de ochtend in Vancouver. Omdat de doorvlucht naar Whitehorse pas veel later ging, bracht ik nog een kort bezoek aan de binnenstad. Na een heerlijke lunch en de ‘Fly over Canada’ heb ik nog lekker rondgewandeld: Vancouver blijkt een unieke mix van de grote stad, groene parken en historische wijken. Ik bedenk me dat ik volgende keer toch maar een nacht (of meer) moet blijven…
De avondvlucht van Vancouver naar Whitehorse trakteert je op mooie vergezichten op besneeuwde bergtoppen. Bij het landen maak je kennis met het feit dat het in de zomer niet donker wordt. Het heeft me mijn hele reis verwonderd dat je midden in de nacht een wandeling kunt maken terwijl het maar een heel klein beetje schemert. Met een heuse GMC YUKON XL op naar het hotel.
Whitehorse
Whitehorse is het uitgangspunt voor vele reizen. Het is dan ook de enige stad in Yukon. Hier heb je de mogelijkheid om nog even te winkelen, wat boodschappen in te slaan en de paar musea te bezoeken die je kunnen voorbereiden op de rest van de reis. Yukon Beringia Interpretive Centre geeft informatie over de laatste ijstijd en het MacBride Museum informeert je over de geschiedenis van Whitehorse en de goudkoorts. Een andere must see is het bezoekerscentrum, wat overigens in elke grotere plek een aanrader is. Informatie over de situatie op de wegen, geschikte wandelingen en andere waardevolle tips kunt u mooi aan uw bagage toevoegen.
Kluane National Park
Langs de Canyon Road op weg naar Kluane National Park. Dit park bestaat uit bos, gletsjers en hoge bergen. Mount Logan, de hoogste berg van Canada, ligt in dit gigantische park. Onderweg maak ik een korte stop in Haines Junction om een lunchpakket te regelen dat meegaat op mijn wandeling. De gids staat al klaar en na een tijdje klimmen bereiken we ons doel: een uitzicht om u tegen te zeggen! Om een goed beeld te krijgen van de uitgestrektheid raad ik ook zeker een scenic flight aan.
Carcross
Via Klondike Highway naar Carcross. Alleen al de namen van de wegen maken dat ik Yukon interessant vind, ze maken het nóg avontuurlijker en geven je het idee van vroeger tijden. Dat is wel wat anders dan de A28, toch? Fotostops bij het mooie Emerald Lake en Carcross Desert is een must do. Het dorpje heette oorspronkelijk Caribou Crossing (kariboe-kruispunt) naar de kariboes die hier voorbijkwamen. In 1904 is dit samengetrokken tot Carcross. De plaats groeide door de White Pass & Yukon Route. Vandaag de dag kun je hier aan boord stappen van de historische trein voor een prachtige rit langs het meer naar Bennet, waar de goudzoekers aan hun barre tocht naar het noorden begonnen. Bizarre landschappen trekken aan je voorbij en ondanks het toeristische karakter had ik het niet willen missen. Het verblijf in een goed resort aan een prachtig meer maakt deze dag helemaal af.
SOUTH CANOL ROAD
Ja, en waar had ik die grote SUV ook alweer voor? Precies, off road rijden! Dat is ook het motto van deze dag. South Canol Road is een lange maar prachtige onverharde route. Omdat er tijdens de rit geen winkels, benzinestations of andere voorzieningen zijn, ga ik met een volle tank en een lunchpakket op weg. Deze weg door het boreale woud, langs snelstromende rivieren en over de boomloze toendra's van de Pelly Mountains is alleen per 4×4 toegankelijk. Ik ben weinig verkeer tegengekomen, wel een enthousiaste fietser die heel blij was met de bananen uit mijn lunchpakket; in Yukon let men op elkaar tijdens het reizen heb ik geleerd. Hierna bereik ik het mijnwerkersdorpje Faro. Een keurig plaatsje voor ik verder ga naar Carmacks.
Fort Selkirk
Ook Yukon kent een rijke historie als het gaat om First Nations. Per boot vaar ik naar Fort Selkirk en maak ik kennis met de verhalen over de opkomst van de Hudson's Bay Company, die het rustige leven van de oorspronkelijke bewoners voorgoed heeft veranderd. Er staan nog een paar oude huizen en er is een fotocollage welke de geschiedenis doorloopt.
Keno
In de namiddag kom ik via Mayo aan in Keno waar de Silver Trail Highway ophoudt. Keno floreerde toen er zilver werd gevonden in de heuvels, maar is nu een nagenoeg verlaten dorp. Om de mijnwerkersgeest levendig te houden laten de huidige bewoners (ongeveer twaalf) het dorp zo veel mogelijk in de oude staat. Overal staan oude auto’s geparkeerd en zijn de huizen in oorspronkelijke stijl opgeknapt. Na het diner komt de tip van een local: Ga nu nog even naar Signpost Hill voor het weer omslaat. Off we go: na een behoorlijk stuk off road komt het zonnetje door en kan ik mijlenver kijken over de heuvels. Daar word je stil van! Hier en daar staan nog huisjes en opslagplaatsen uit de mijntijd. Er ligt zelfs nog een beetje sneeuw en ijs, wat toendertijd het werken in je persoonlijk geclaimde grond niet gemakkelijk maakte. Het is al laat als ik in het dorpje terugkeer maar heb er geen erg in omdat het nog niet donker is. Na een slaapmutsje in de bar van het gigantische Keno City Hotel is het voor vandaag gedaan.
In de morgen ga ik met de fotocamera op pad en maak ik een wandeling door het dorp. Ik blijf me verbazen over het leven in dit dorpje en de mensen die er wonen. Een bezoek aan het mijnmuseum geeft een goed beeld van het leven in de mijnen. Een mooie inleiding voor mijn volgende stop: Dawson.
Dawson
Na een stop bij Dredge N4 probeer ik in een van de beken goud te vinden. Helaas, alleen een ervaring rijker… Dan nog maar even naar het uitzichtpunt Midnight Dome voor een goed zicht op Dawson.
Tombstone Territorial Park
Reizen staat voor mij ook voor onverwachte verassingen, en de 150ste verjaardag van Canada mee te mogen vieren is er een van. De dag start in de St Mary's City Church voor een Pancake Breakfast. Jong en oud schuiven aan, fantastisch. De parade is ook leuk om mee te maken; elke organisatie kan deelnemen. De middagbarbecue laat ik aan me voorbij gaan, onder begeleiding van een gids trekken we het Tombstone Territorial Park in voor een wandeling door de bergen. Ook hier is het genieten van de rust en de natuur, terwijl de gids wijst op berensporen en eetbare plantensoorten. Over de Demster Highway weer terug naar Dawson, bij een van de meren laat een elandmoeder haar jong nog even zien en iets verderop hebben bevers een grote stuwdam gemaakt. Na een heerlijk diner van verse zalm is het tijd om naar het oudste casino van Canada te gaan; Diamond Tooth Gerties Casino, voor de Can-Can floorshow, ja ja.
Five Finger Rapids
De route brengt mij weer terug naar Whitehorse, met een fotostop bij Five Finger Rapids. Hier is ook de mogelijkheid om helemaal naar de rivier te wandelen. Ik heb nog even tijd om wat te winkelen in Whitehorse. Nu ik meer van Yukon heb gezien, besef ik mij dat Whitehorse echt ‘de grote stad’ is. Het is bijzonder hoe snel je went aan een piepklein dorp met een of twee winkels, een restaurantje en een benzinepomp. Maar hier zijn alle voorzieningen ruimschoots aanwezig en ik laat me mijn laatste Canadese spare rib goed smaken.
Vroeg in de ochtend gaat mijn vlucht al naar Calgary. Ook hier is er gelegenheid voor een lunch downtown en een duik in een van de winkelcentra. Op tijd ben ik weer op de luchthaven en kan ik inchecken voor de vlucht naar Amsterdam.
Wat heb ik veel gezien en beleefd! Yukon is een hele mooie bijzondere bestemming waar natuur, rust en ongereptheid de belangrijkste troeven zijn. Tel daar het wildlife en de vriendelijke mensen bij op en kom tot een slotsom van een prachtige en uitdagende bestemming. De slogan van adembenemend Yukon is dan ook: ”Yukon, Larger Than Life”.
