Beste Griet en Untamed team,
Bedankt voor de aardige kaart die we bij aankomst aantroffen bij de post. Ruim een week na terugkeer uit Afrika schrijf ik ons verslag, hopelijk kunnen jullie er wat mee. We zitten nog altijd in een roes, zo fantastisch was het allemaal. Het leek veel langer dan de twee weken die we eigenlijk weg waren, dus dat is een goed teken!
De treinreizen naar Parijs/CDG verliepen prima. De vertraging begon op de luchthaven vlak voor het boarden, toen er problemen waren met sommige passagiers (waaronder een groep jongeren) in verband met de nieuwe regeling voor het reizen met minderjarige kinderen naar Zuid-Afrika. Niet iedereen had dat begrepen en ook al waren wij in orde, we moesten mee aanschuiven en er waren maar twee personeelsleden die wisten wat ze precies moesten controleren. Dus we vertrokken met een goed uur vertraging en landden dus ook later in Johannesburg.
Op de luchthaven werden we opgewacht door Sense van het autoverhuurbedrijf die ons naar het kantoor zou brengen voor de huurauto. Onderweg al aangehouden door de politie omdat we met zes in de auto zaten terwijl er max. vijf in mochten. Dat had het verhuurbedrijf wel mogen zeggen tegen Sense die ons ophaalde. Hij heeft hopelijk de boete kunnen regelen met zijn werkgever. Eenmaal aangekomen kregen we een super auto (Toyota Fortuner) die ons overal zonder problemen naar toe bracht, zelfs als de 4x4 aan moest in Mozambique! Voldoende ruim ook voor vijf personen en bagage. De uitleg duurde alleen vrij lang (was ook nodig) dus we vertrokken vrij laat, ik denk pas om 14u of 14u30 met een tocht van minstens vijf uur voor de boeg volgens de driving instructions van OR Tambo naar Chestnut Country Lodge.
Het was even wennen aan het links rijden, de auto en de wegen die gelukkig in prima conditie zijn, maar 120 km is best snel op een weg waar geen middenberm is en grote vrachtwagens (vol hout!) je rakelings passeren en waar het om 18u heel snel donker wordt. Ook die gecontroleerde bermbranden overal had iets akeligs. Bleek dat de driving instructies naar Chestnut niet klopten, we hebben zeker 100 km teveel gereden van Hazyview naar Sabie wat niet nodig was geweest. Dus behoorlijk gaar aangekomen om 20u ’s avond na twee keer gebeld te hebben met Chestnut – één keer om te vragen om avondeten te reserveren, en één keer om uitleg te vragen toen we te ver gereden waren.
Aardige mensen in Chestnut waar we hartelijk werden ontvangen, eten kregen en goed geslapen hebben. De volgende morgen na het ontbijt vertrokken we richting Balule en voor het eerst konden we bij daglicht genieten van de mooie Panoramaroute. We durfden niet te veel te stoppen omdat we op tijd wilden zijn voor onze eerste safari. We zijn enkel gestopt bij God’s Window (vonden we niet echt wauw) en helaas daar geen souvenirs gekocht. We dachten dat we nog wel honderden kraampjes tegen zouden komen wat niet het geval was, dus ik zou iedereen aanraden om daar, in het begin van de reis, souvenirs te kopen want die zagen er heel mooi uit!
Het Sausage Tree camp in het Balule reservaat was top! De ontvangst was super hartelijk, de lodges waren prachtig, het eten heerlijk en alle mensen waren vriendelijk; eigenaar Richard, gids en spotter Liam en Timba, Jason, de kok en ander personeel waar ik de namen niet meer van weet, iedereen. Ook de twee ochtend en twee avond safari’s waren het einde. Heel veel wild gezien waaronder olifanten, leeuwen, een zwarte neushoorn en een jachtluipaard. Daarnaast veel interessante uitleg gekregen van iedereen. En natuurlijk de echte Sausage Tree gezien!
Op zondag 12 juli vertrokken we na de ochtendsafari en ontbijt naar het Krugerpark via de Phalaborwa gate. Het Mopani restcamp was OK, maar niet te vergelijken met de Sausage Tree – onze kids noemden het al Center Parcs. Nog even rondgereden in het Krugerpark, en bij zonsondergang nijlpaarden en krokodillen gezien, en toen moesten we snel weer binnen zijn in het camp voor 18u. Die avond en de volgende morgen in het restaurant wel van prachtig uitzicht genoten en dikke krokodillen gezien die kwamen zonnebaden! De rit door Kruger op maandagmorgen was prachtig. We moesten stoppen voor honderden buffels die overstaken en zagen overal wel iets.
Bij de Giriyondo border post moesten wel een hoop formaliteiten in orde gebracht worden en hadden we het gevoel dat we langs alle kanten gerold werden, vooral aan Mozambiquaanse kant, het was betalen voor de 3rd party allowance, voor het park, voor zus en voor zo.
De weg naar Machampane Wilderness was leuk, een lange dirt road van zand en stenen waar we maar maar 40 km mochten rijden terwijl we niemand tegen kwamen. Ook het kamp was gezellig, de tenten waren iets minder luxueus maar prima in orde en met prachtig uitzicht. Dit park was trouwens niet omheind, dus wild kon altijd binnen wandelen, wel een spannend idee. De safari’s die we gedaan hebben met Emilio, de Zuid-Afrikaanse gids waren niet te vergelijken met die in Sausage Tree, en vooral de twee wandelsafaris vielen tegen. We begonnen de eerste middag met een rit in de jeep naar een hoop botten van een giraf, en verder zagen we geen enkel beest. Op zich niet erg, maar het had ons allemaal wat beter kunnen worden uitgelegd en de safari’s hadden veel interessanter en aantrekkelijker kunnen zijn als de gids(en) wat meer tekst en uitleg zouden geven want er zit echt wel wild, maar het laat zich niet makkelijk zien (we zagen sporen en uitwerpselen). We begrepen uiteindelijk dat het wild voorzichtig aan het terugkomen is vanuit Kruger maar nog heel schichtig is dus niet makkelijk te vinden. Omdat Mozambique tot ver in de 90er jaren in oorlog was werd (en wordt) er heel veel wild verjaagd en gestroopt. Het hele principe van reservaten en beschermen van de natuur en opleiden van rangers en aantrekken van toeristen wat in Zuid-Afrika zo goed geregeld is, staat in Mozambique nog in de kinderschoenen. Tijdens de wandelsafari hebben nooit actief een spoor gevolgd, het was meer een wandeling door de natuur. Ook tijdens de avondsafari niets gezien behalve een olifant van veraf. Het aperitief was wel heel gezellig en op een mooie plek. Helaas vonden de gidsen stroppen en lokaas, en lieten ze zien hoe de stropers te werk gaan.
Het kamp zelf vonden we leuk - we zaten echt in de wildernis ook al hebben we geen groot wild gezien. Vanaf ons terras hebben we met de verrekijker wel krokodillen en een varaan, apen, roofvogels en veel bokken gezien.
Op woensdag 15/7 - een ochtendsafari zou niet uitkomen met zeven uur rijden voor de boeg – reden we op tijd door naar Chidenguele via de Massingirdam, Chokwe en Macia. Het waarschuwen voor de gigantische potholes was geen overbodige luxe. Ook het respecteren van de 60 km niet, want we hebben veel politie (al dan niet met speedgun) zien staan. Een mooie, kleurrijke tocht met heel veel mensen, kinderen en kraampjes. Ongelofelijk zoals kinderen twee meter van de highway spelen en fietsen, en mensen er zo dicht bij de weg werken en wonen. Ook een mooi groen landschap met palmen, bananen-en andere fruitbomenplantages en vrolijke hutjes. Een hele rit waarbij we enkel kort in Macia en Xai Xai gestopt zijn, maar het laatste stuk waar de 4x4 nodig was duurde best lang, dus al met al hebben we er zeker 8u over gedaan.
Naara Eco-Lodge was een stukje paradijs op aarde! Prachtige lodges en tuin/zwembad met adembenemend zicht op het meer, vooral bij zonsop- en ondergang. We hebben hier drie heerlijke dagen gehad met als hoogtepunt het whale watchen via Sera Lodge. Dat ging er heel authentiek aan toe met het rijden op het strand achter de tractor met boot aan, het uitzwaaien door de vrouw van Mark eenmaal op het water, en het enthousiasme van Mark als er een walvis te zien was. We hebben bultrugwalvissen uit het water zien springen van 30 meter afstand, prachtig! Enige minpuntje aan Naara was dat we hadden gehoopt ’s avonds in de buurt op restaurant te kunnen gaan (we hadden logies/ontbijtformule), maar dat was niet mogelijk. Er was niets in de buurt en ’s avonds in het donker de 4x4 weg op moeten was niet echt aan te raden. Dus hebben we drie keer lunch en diner in Naara genomen wat behoorlijk aan de prijs was voor de kwaliteit die je kreeg. Maar verder was Naara lodge wel echt een droombestemming!
Op zaterdag 18/7 reden we terug via Xai-Xai en Macia naar Maputo. Daar zijn we wat aan het knoeien geweest omdat ze een grote nieuwe snelweg rond Maputo aan het bouwen zijn (waar we soms op mochten rijden aan 60km p/u!) maar die ook ineens weer over ging in dirt road, heel onwerkelijk. De wegwijzers ontbraken of waren heel onduidelijk dus we hebben meerdere malen de weg moeten vragen en uiteindelijk de EN4 moeten nemen richting Zuid Afrika/Komatipoort. Bij schemering kwamen we aan bij de grens tussen Mozambique en Zuid-Afrika, en het was donker toen we in de Komati River Chalets aankwamen. De Chalets waren netjes in orde en een prima uitvalsbasis om Kruger nog eens te bezoeken.
Dat hebben we de volgende dag gedaan, op zondag. Vanuit Komatipoort gingen we via Crocodile Bridge het park binnen. We hebben die dag heel veel wild gezien. ’s Avonds lekker gegeten in een restaurant dat ons werd geadviseerd door de kok (op zondag kon er namelijk niet gegeten worden in de Komati River Chalets).
De rit naar Johannesburg op maandag verliep vlot en we waren mooi op tijd om de wagen in te leveren. Ook de laatste overnachting in de Safari Club was in orde. De volgende morgen kwam een gids ons halen voor een bezoek aan het het Apartheidsmuseum en Soweto, allemaal heel indrukwekkend, vooral ook het contrast tussen rijk en arm in Soweto. Ter plaatse nog wat souvenirs kunnen kopen. Toen zat het er op en moesten we naar de luchthaven. De terugreis verliep prima, we waren om 11u30 terug thuis op woensdag 22/7.
We kijken terug op een prachtige avontuurlijke reis waarbij we veel facetten van de twee landen hebben kunnen zien en enorm hebben genoten. Bai dankie voor het mooie programma dat jullie hebben samengesteld voor ons!
Hartelijke groeten,
Marianne, Jan, Daphne, Florence & Max