Klantervaring Winreis Argentinië

Toen we hoorden dat we de winreis naar Argentinië hadden gewonnen, waren we met stomheid geslagen. Wat fantastisch! Wat een verrassing, Argentinië, een bestemming die we zelf nooit gekozen zouden hebben omdat we al jaren verliefd zijn op Afrika, maar uiteraard zijn we dolblij!

Onze reis begint in Buenos Aires, een wereldstad die beslist zijn indrukken achter heeft gelaten. Een grote stad met vriendelijke mensen en druk verkeer, dat de naam van de stad helaas weinig eer aan doet. Veel mooie en bezienswaardige plekken met op ieder hoek een monument of een standbeeld. Gezellige restaurants en mooie parken. We verblijven in hotel Reconquista Garden Hotel, sober maar netjes.

We kiezen er voor om de stad te verkennen per hop-on hop-off bus; voor ons een prima manier om een eerste indruk van de stad te krijgen. We kopen een ticket voor twee dagen. Vandaag maken we globaal een rondje en morgen zullen we dan specifiek een aantal bezienswaardigheden gaan bezoeken.

We stoppen bij de halte voor de wijk La Bocca. Dit is een stukje van Buenos Aires dat je zeker gezien moet hebben. Een kunstenaarswijk aan de haven die vooral bekend is om de bont geschilderde huizen. Er heerst een vrolijke sfeer en de mensen prijzen hier hun waar aan. Tussen de smalle huizen zijn bazaars ingericht met heel veel kleuren en kitsch.

Een andere stop is bij Floralis Generica. Deze staat in La Recoleta, de oude chique buurt van Buenos Aires. De 20 meter hoge metalen bloem opent en sluit met het ritme van de dag en is een prachtige spiegel van de stad. Het is een fraai kunstwerk dat hoog uitsteekt tegen de inmiddels bewolkte hemel met op de achtergrond de skyline van Buenos Aires.

 

En er is nog meer kunst, de stad is bezaaid met standbeelden, sculpturen en anderszins toonbare objecten. Sommige staan prominent op hun eigen plein of in een park, andere staan verstopt tussen de struiken of langs de kant van de weg. Langs de rivieroever, aan de Paseo de la Gloria, staat  bijvoorbeeld een hele collectie standbeelden van Argentijnse sporticonen op ware grootte, waaronder tennisster Gabriela Sabatini, NBA-basketballer Manu Ginobili, voormalig formule-1-wereldkampioen Juan Manuel Fangio, hockeyster Luciano Aymar en - natuurlijk - ook Messi.

Ook stopt de bus bij Palermo, het culinaire gedeelte van de stad. Overal zijn restaurants, kleine bars en cafés. We gaan naar binnen bij een gezellig steakhouse en midden tussen de lokale bevolking genieten we van een heerlijk stuk Argentijns rundvlees.

We bezoeken het indrukwekkende kerkhof La Recoleta. Als je binnenkomt lijkt het of je een dorp binnen komt met mini huisjes, graftombes! Hier staan graftombes en kapelletjes die soms een omvang hebben van enkele woonkamers. Best wel bizar om hier tussen door te lopen. Graven uit achttienhonderd zoveel tot heden. Heel oude verweerde en rijkelijk versierde tombes en strakke marmeren tombes staan hier voor eeuwig als goede buren naast elkaar. De sfeer is somber en soms een beetje onheilspellend. Momenteel liggen er meer dan 25.000 mensen begraven in 6400 graftombes!
We hebben genoten van deze stad en sluiten de dag af bij Café Valerio, een klein restaurantje waar we de afgelopen dagen gegeten hebben.

We vliegen naar Salta. Vanuit Salta maken we een excursie naar het hooggebergte Humahuaca. Een tocht van 500 kilometer en zo’n 12 uur in de bus! Het landschap verandert snel. Grote, dorre vlakten en uitgedroogde rivierbeddingen kleuren langzaam geel. In de regenperiode zouden we nu langs kolkende rivieren richting het noorden rijden. Nu zien we alleen maar stof en grijze stenen. 

 

Langzaam worden de kale vlakten door de bergen ingenomen en als grote drakenpoten staan ze plotseling langs de kant van de weg. Indrukwekkend! Hetgeen deze bergen zo beroemd maken zijn de prachtige kleuren. Door de verschillende mineralen en aparte manieren van erosie ontstaan hier de meest kleurrijke en bizarre schilderijen. In Purmamarca, een klein dorpje met een leuke markt en in ieder huis een souvenirwinkel, kunnen we even de benen strekken. Het dorpje ligt aan een bekende Inca route die geflankeerd wordt door de Cerro de los Siete Colores (de zeven kleuren heuvel).

 

Onze volgende stop is de botanische tuin. Hier staan cactussen die wel vierhonderd jaar oud zijn. Als je door de tuin loopt en via het smalle paadje de berg beklimt, wordt je beloond met een prachtig uitzicht op de bergen. Halverwege het pad verstoppen zich een paar gerestaureerde historische woningen tussen metershoge cactussen. Het aanbieden van souvenirs is bij elke stop wel een van de belangrijkste bezigheden. Desondanks is het leuk om tussen de vele snuisterijen en overdadig kleurrijke stoffen en specifieke kleding rond te lopen. De mensen zijn vriendelijk en behulpzaam en in het geheel niet opdringerig.

In tegenstelling tot gisteren rijden we vandaag met vier gasten in een Toyota 4x4 richting zuiden, de wijn tegemoet. Het wordt een relaxed dagje uit. Net als gisteren verandert het landschap weer snel als we de stad verlaten. Toch zijn de bergen die we tegenkomen van een ander kaliber. Hoge rotsformaties en uitgesleten spelonken tekenen de rotsformaties die links en rechts voorbijkomen. Bij twee van deze spelonken, de Devils Throat en Het Amfi theater stoppen we. De Devils Throat is een smalle trechter, ver uitgesleten in de rotsen. Hier ben je heel klein. Je kunt de toppen van de rotsen nauwelijks zien. Het Amfi theater is een ietwat grotere kloof die eindigt in een ronde “binnenplaats” met een zeer fraaie akoestiek.

 

In Cafayate, bezoeken we twee wijnboeren. We krijgen een korte rondleiding met uitleg hoe en hoeveel wijn geproduceerd wordt. Ook mogen we uiteraard proeven. De eerste boerderij produceert ongeveer 24.000 flessen per dag, maar is niet echt onze smaak. De tweede daarentegen, een veel kleinere wijnboer die maar een fractie produceert en alleen maar levert binnen Argentinië, kan ons beter bevallen. Op deze boerderij wordt de wijn geheel biologisch gemaakt. We proeven vier soorten, twee witte, een rosé en een rode. Van de rode kopen we twee flessen om onze vakantie, over een paar dagen, af te sluiten. 

 

De tocht naar het hooggebergte was enorm met mooie uitzichten en fraaie landschappen. Het wijngebied in het zuiden, is anders, ruwer maar daarom niet minder mooi. Hier heeft de natuur zijn eigen standbeelden neergezet die door de mens een naam gekregen hebben.

Iguazu is voor ons het hoogtepunt. Het enorme natuur spektakel op de grens van Argentinië en Brazilië is meer dan een wonder. Fan-tas-tisch! We zijn blij dat we dit hebben mogen voelen, zien en ruiken. Kortom een belevenis om nooit te vergeten.

Ons hotel, Posada 21 Oranges, was een soort B&B met een tiental geschakelde huisjes. Primitief, maar erg gezellig met een persoonlijke service.

Op de eerste dag rijden we in een gezelschap van ongeveer vijftien personen naar de watervallen. 

 

We bezoeken de watervallen op drie niveaus en beginnen bij het hoogste niveau, Devil’s Throat. Een wandeltocht van ca. 2,5 kilometer door de jungle over metalen bruggetjes en langs veel fotogenieke plekjes. Het is indrukwekkend en onvoorstelbaar mooi als we aan de rand van de grootste watervallen van Argentinië staan. Ge-wel-dig! Door het geweld van alle water en kracht waarmee het uiteenspat op de rotsen worden we warm gedoucht.

Het middelste niveau is minstens zo mooi en we genieten volop. We proberen alles vast te leggen op foto en film maar dat is onmogelijk. De enige manier om dit op te slaan is in onszelf zodat we het later in onze herinnering kunnen afspelen.

Na de lunch gaan we verder met – wat achteraf blijkt – de grootste uitdaging: het laagste niveau. Door de jungle, over glibberige betonnen paadjes met hier en daar ongelijkmatige trapjes lopen we langzaam naar de laatste 250 meter van deze tocht. Gevoelsmatig zijn deze 250 meter langer dan onze eerste tocht vanmorgen. We moeten bij iedere stap uitkijken anders zijn we eerder dan gepland beneden. Het doet me denken aan onze eerste ‘easy walk’ in Zuid-Afrika langs de kust van Robbenland of aan onze tocht naar de watervallen in Tsitsikamma in 2012!

 

Al glibberend komen we aan bij het vertrekpunt van de boot die ons tot onder aan de watervallen zal brengen. Langzaam varen we langs de rotsen en als een van de bemanningsleden het sein tot aanval geeft, stuiven we full-speed richting de grootste waterval, klaar voor de douche. Een fantastisch schouwspel en leuk om te doen. In dit geweld van water ben je zelf ook maar een druppel. We eindigen het avontuur met een ritje door het regenwoud. Dit hadden we niet willen missen. Hier zullen we nog vaak aan terugdenken!

Ook bezoeken we de watervallen aan de Braziliaanse zijde. Deze wandeling is een stuk makkelijker dan die van de Argentijnse zijde. Over een breed betonnen pad met overzichtelijke trappen dalen we af naar de waterval. De ultieme ervaring is het uitgestrekte platform boven de watervallen. Iedereen lacht, iedereen geniet! Het valt ons op dat het stukje Brazilië waar we doorheen rijden, schoon is. De plantsoenen zijn onderhouden en ook de huizen staan er goed bij.

 

Ons laatste uitstapje van deze geweldige reis is Hito Tres Fronteras, het drielandenpunt tussen Argentinië, Brazilië en Paraguay. De twee grote rivieren, de Paraná en de Iguaçu, zijn hier de grote gemene deler van deze drie landen. Een mooi uitzicht, maar het uitzicht van gisteren en eergisteren valt moeilijk te overtreffen.

 

We wandelen langzaam langs de rivier terug naar het centrum van Iguazu. We vergissen ons niet zozeer in de afstand maar wel in de hoogte die we moeten overbruggen, dus we rusten even uit op een terras voordat we verder omhoog het dorp weer in lopen. We nuttigen onze laatste maaltijd bij La Rueda waar we genieten van een heerlijke steak.

 

Bedankt!! Dat ons dit mocht overkomen, het winnen van deze fantastische reis. Het was puur genieten. Wij zijn dankbaar en vele mooie en magische herinneringen rijker!!

Muchos Gracias!

 

Guus en Veronika Quaedvlieg

 

N.B.De gebruikte foto's in dit reisverslag zijn door Dhr. Quaedvlieg zelf gemaakt.